Το Σάββατο νεαροί αναρχικοί, αντιεξουσιαστές –όπως θέλετε πείτε τους- και όχι μόνο, συγκρούστηκαν με τα ματ με απολογισμό μια χαμένη ζωή, ενός 16χρονου, και άπειρες ζημίες σε καταστήματα, αυτοκίνητα και στο ευρύτερο περιβάλλον από όπου πέρασαν. Το συμβάν λειτούργησε σαν ντόμινο. Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν σχεδόν καθ’ όλη την διάρκεια της Κυριακής και ενδεχομένως να ξεσπάσουν και νέες σήμερα, αύριο… Ποιος ξέρει… Πολλά ΑΕΙ είναι σήμερα κλειστά, πάρα πολλά σχολεία άρχισαν καταλήψεις, πορείες και συλλαλητήρια οργανώνονται με συμμετοχή μέχρι και μικρών παιδιών, ενώ ταυτόχρονα κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις συγκυρίες. Βανδαλισμοί, λεηλασίες και κλοπές στα ρημαγμένα καταστήματα συνθέτουν μια εικόνα ντροπής. Ο κόσμος φοβάται να κυκλοφορήσει στο κέντρο και ένα σύννεφο φόβου, θλίψης, οργής και ντροπής σκέπασε την Αθήνα και άλλες πόλεις της χώρας. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτό. Και τα ερωτήματα πολλά: Πως και γιατί ξεκίνησαν οι συγκρούσεις; Τι δουλειά είχαν σ’ αυτές νέα παιδεία; Γιατί τελικά πυροβολήθηκε το παλικάρι; Γιατί αυτό πυροδότησε και νέες διαμάχες; Γιατί η ελληνική αστυνομία δεν μπορεί να ελέγξει την τεταμένη κατάσταση και απλά παρακολουθεί δεχόμενη κάθε τόσο τα πυρά; Γιατί αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο; Πως φτάσαμε ως εδώ; που πάμε ως χώρα; Τι θα ακολουθήσει; Αυτά είναι μόνο κάποια –από τα αναρίθμητα- ερωτήματα που υπάρχουν…
Εγώ απλά θα πω: Με όλα αυτά μόνο βήματα προς τα πίσω γίνονται και όχι προς τα μπροστά. Έρχονται γιορτινές μέρες και ορισμένοι συνάνθρωποί μας δεν θα γιορτάσουν… Είναι κρίμα… Λυπάμαι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου